Ben 2005’te Müslüman oluncaya kadar hiçbir dine inanmıyordum. Babamın bir Allah inancı vardı ama o da herhangi bir dine inanmıyordu. Bir gün babamın samimi arkadaşı onu Kore’deki camiye götürmüş ve orada İslamiyet’i anlattıklarında kendi hissettiklerine yakın bulup hemen Müslüman olmuş. O zaman yıl 2004’tü. Babam Müslüman olduktan sonra bizi hiç zorlamadı. Ama benim herhangi bir inancım olmadığından çok huzursuz, mutsuzdum. Liseye gidiyordum ve her şeyi bırakmak istemiştim. Sonra babam beni de camiye götürdü. Oradakiler o kadar sıcak ve dostça davrandılar ki çok etkilendim. Oradaki Türklerle böyle tanışmış oldum. Onların dostluğu, sevecenliği sayesinde de Müslüman olmaya karar verdim. Onlar bana nasıl kardeş olunur, nasıl dost olunur öğrettiler.
Ramazan Ayı çok şükür iyi geçiyor, ama bazen şüpheye düşüyorum acaba orucum tam oluyor mu diye. Ama oruç tutarken aç kalan insanları, fakirleri çok iyi anlıyorum. Ne yazık ki Kore’deyken oruç tutamıyorum çünkü orada İslam çok tuhaf bir şey olarak algılanıyor. Hatta ben ve babam hariç yakınlarımdan kimse Müslüman değil.
Bu yüzden Türkiye’de oruç tutmanın sevincini mutluluğunu anlatamam. Hep beraber iftar açıp dua etmek, şükretmek çok güzel bir şey.
|
